Het hele jaar door genieten: wintervaren in Friesland

Koffiestadje Joure

We leggen de boot aan om een kijkje te nemen in Joure. Via het prachtige Park Heremastate steken we door naar de Midstraat. Druk is het er niet, maar na onze ‘eenzame’ vaart voelt alles al snel als vrolijk rumoer. We bewonderen de kerktoren van Joure, de Jouster Toer, niet te verwarren met Andries Noppert, ‘de Toren van Joure’. Voor de lunch strijken we neer bij Doppio Espresso. Bedrijvig maken medewerkers drankjes en broodjes in de open keuken. Joure doet zijn naam eer aan als ‘koffiestadje’, want dit is echt een etablissement voor koffieliefhebbers. Achter de koffiemachine staan uitsluitend opgeleide barista’s die precies weten hoe ze de perfecte cappuccino of espresso moeten maken. Hoewel we niets tegen een beetje eenvoud hebben, is dit wel even wat anders dan onze koffie uit de thermoskan.

Je kunt jezelf nog extra verwennen met een decadente tiramisu latte of een red velvet met witte chocoladesmaak en lekker veel slagroom. Een zwak voor Italië is meegenomen, want Jelle Stoker mag dan een geboren Jouster zijn, de menukaart heeft duidelijk meer invloeden van de Italiaanse laars dan van een Friese doorloper. Wij bestellen een heerlijke wrap met vitello tonato en één met kip prosciutto.

Poëtische MarBoei

Inmiddels verlangen we wel weer naar onze Doerak. We keren terug naar de aanlegplek en gooien de touwen los. Eenmaal onderweg zien we voor het eerst wat meer andere boten. Zoals een Duits schip dat ons briesend en stomend inhaalt. De witte pluimen die het uitpuft, lijken te duiden op verlies van koelvloeistof, maar de schipper stampt onverstoorbaar door. Grimmig kijkt hij ons vanuit zijn stuurhut aan en richt dan zijn blik weer op oneindig: God zegene de greep. De lucht lijkt bleker te worden. Door het wolkendek priemt een flinterdunne zonnestraal. Schitteringen op het grijze water. Steeds meer gaan we houden van de ruwe schoonheid die ons omringt. De natuur waant zich onbespied. Op een dukdalf zit roerloos een buizerd, een aalscholver pikt naar een visje, eenden scharrelen in het hoge gras. Kleine schakeringen in het licht, steeds andere rimpelingen in het water. De impressionisten zouden er wel raad mee weten.

Lees verder op de volgende pagina

Sinds de heropenstelling van de Monstersche Sluis in Maassluis zijn de mogelijkheden voor vaartochten via de Nieuwe Maas – die daar Het Scheur heet – verruimd. Voor de nieuwste Nautique maakten we een testrondje om Het Scheur te verkennen.

Bekijk ook

Het Scheur: een mooie vaartocht over de Nieuwe Maas

Des te opvallender zijn de blauw-gele MarBoeien die op verschillende plekken in het Heegermeer liggen. Op de Friese wateren zijn er in totaal ruim 90 te vinden. Deze boeien lijken lijkt een beetje op blauwe speelgoedpoppetjes met een geel rond kopje en een wit hoedje. Bovenop zit een groot oog waaraan je de lijn kunt vastmaken. Het is eenvoudiger dan aanleggen aan een steiger. Maar meer nog is het een bijzondere ervaring om op een verstild plekje te kunnen dobberen. Aan sommige MarBoeien, de zogeheten poëtische ankerplaatsen, zijn dichters verbonden. Bij MarBoei MB 63 op het Heegermeer hoort bijvoorbeeld een gedicht van Ellen Deckwitz. ‘We ankeren ons vast om veilig en vlak bij de bodem te blijven en toch zijn we niet gescheiden van een watermassa die zwiept en vloekt, westenwind opslokt’ zo luiden enkele regels uit haar gedicht ‘Op het Heegermeer.’

Onze Doerak maakt een trage dans rond het blauw-gele kopje dat boven water schommelt. De nachten zullen hier inktzwart zijn en met helder weer geniet je van een sublieme sterrenhemel. Vanuit je behaaglijke bed in de kajuit luister je naar de winternatuur. Als je, vastgelegd aan een MarBoei, wilt overnachten, is het wel aan te raden de weersvoorspelling vooraf goed in de gaten de houden. Gaat het die nacht plotseling onweren of stormen, dan is het in het aardedonker niet makkelijk om weer bij een steiger te komen. Kies voor een rustige nacht en houd er rekening mee dat de Doerak iets beweeglijker is dan aan de steiger.

Lees verder op de volgende pagina