Carolijn Brouwer zet in op winst met Dongfeng

Carolijn Brouwer strart dit keer met een gemengde bemanning aan boord van het Frans/Chinese Dongfeng Race Team. Daarmee stapte ze in een geoliede machine met de eindzege als target. Morgen begint ze aan haar derde Volvo Ocean Race, de eerste tussen de mannen.

“Het is een onwijs leuk team”, steekt ze van wal. “De vorige keer met Team SCA was het een unieke kans, omdat er nog nooit zo’n professioneel vrouwenproject in het zeilen was geweest. Ik zou gek geweest zijn als ik ‘nee’ had gezegd. Nu is het eigenlijk bijna hetzelfde. Ik krijg de kans om met Franse zeilgoeroes te varen. De Franse offshore zeilcultuur is zo sterk. In die vijf maanden dat we in Lorient trainden echt leren waarderen. Die lui zijn zo goed in dat offshore zeilen. De klassieke zeilscholing is solozeilen, de Mini Transat, de Figaro en dan voor sommigen is de Vendee Globe het ultieme doel. Om een tijdje onderdeel te zijn geweest van dat wereldje, heeft mijn ogen geopend.”

“Dan hebben we nog Daryl Wislang, die de Race met Abu Dhabi heeft gewonnen. Stu Bannatyne die nu voor de achtste keer de wereld rondgaat en ik zit gewoon met hem in een wacht. Wat wil je nog meer? Plus het feit dat je kans maakt om de Trofee mee naar huis te nemen.”

Anders

In de vorige editie had Brouwer met Team SCA achttien maanden om zich voor te bereiden, nu een half jaar. Met het nagenoeg zelfde Dongfeng-zeilteam was dat toch genoeg om als één van de favorieten van start te gaan. Het feit dat ze met mannen trainde, maakte het volgens Brouwer fysiek niet zwaarder. “Ik heb me daar juist aan opgetrokken. Het was logisch geweest als Marie [Riou] en ik in de gym aan elkaar waren gekoppeld. Dat is niet gebeurd, want zij had andere doelen. Ik moet keihard knokken om een paar kilo spiermassa erbij te krijgen. Ik ben daarom gekoppeld aan Black, de jongste van ons. Hij moest zijn babyvetjes omzetten in spiermassa. Zo pushen we beiden harder omdat we samen trainen.”

“Dat het nu een gemengde bemanning is, is voor mij niet anders. Ik denk dat ik meer heb moeten wennen aan de volledige vrouwenboot van Team SCA. Dat ligt aan mijn achtergrond. Ik heb met Sebbe [Godefroid] de Tornado-campagne voor Beijing 2008 gedaan. Daarvoor heb ik veel op de Xiphias gevaren met Gerard Verduyn en op de Aqua Equinox met Louis Balcaen. Dan was je meestal het enige meisje aan boord. Tussen de mannen op een boot is voor mij eigenlijk natuurlijker dan met elf meiden.”

“Voor het vrouwenzeilen was het mooi geweest als er twee damesteams hadden meegedaan. Dan krijg je een onderlinge competitie, heb je grotere aantallen meiden in de Race en meer aandacht. Voor mij persoonlijk is Dongfeng veel gaver, want ik stap op bij een team dat de vorige keer derde is geworden. Ze gooien hoge ogen. We hebben een realistische kans om te winnen. Dat hadden wij de vorige keer met de meiden niet. In die zin is het voor mij compleet anders. Ik doe nu mee om te winnen.”

Over de dynamiek aan boord zegt Brouwer: “In een meidenteam heb je veel verschillen onderling. Je moet iedereen anders benaderen en dat moet je leren. Nu bij de mannen zijn we allemaal anders, maar je merkt dat nauwelijks. We praten over verschillen tussen mannen en vrouwen, maar die zijn het kleinste. Wij hebben Chinezen, Fransen en Nieuw-Zeelanders aan boord. We hebben een taalbarrière. We hebben Pascal die bijna vijftig wordt en Black die 24 is. Een leeftijdsverschil van bijna 25 jaar moet toch groter zijn dan het verschil tussen mannen en vrouwen.”

Eerste etappe

De eerste etappe voert de vloot de Straat van Gibraltar naar de Atlantische Oceaan, om Porto Santo bij Madeira en dan naar Lissabon. “Die route hebben we grappig genoeg een paar maanden geleden gedaan toen we terug zeilden naar Lorient”, aldus Brouwer. “Het is een heel korte etappe en iedereen gaat er natuurlijk voor. Er zijn een paar kritische momenten. Eerst bij Gibraltar en bij het westelijke punt komt nog een redelijk beslissingsmoment. Verder is het hard varen, goede manoeuvres maken en weten waar je wilt zijn ten opzichte van je tegenstanders. Of we qua stroming langs de kant willen zijn of juist niet. We zullen weinig kans krijgen om in een routine te komen, want dan zijn we er al.”

Over de gehele Volvo Ocean Race zegt Brouwer: “Ik denk dat het zwaar, intens, maar super leuk wordt. Daar heb ik voor getekend. Ik weet nog van de vorige editie dat we op de Zuidelijke Oceaan in de problemen kwamen en de mannenboten met z’n zessen verder voeren. Duizenden mijlen verderop kwamen ze bij Kaap Hoorn weer tevoorschijn uit de Zuidelijke Oceaan. Vijf boten lagen nog steeds slechts 2 mijl van elkaar vandaan. Ik dacht toen: ‘Shit dat wij daar nu niet tussen liggen’. Ik wil in die mix zijn. Dat meemaken. Die kans is met Dongfeng veel realistischer. Ik kijk echt uit naar de competitie. Je hoeft een etappe niet met honderd mijl voorsprong te winnen. Als je die met twee minuten verschil wint, is dat veel gaver. Dan heb je een leuke strijd gehad.”