Italiaanse schoonheden: 'Riva, the most beautiful thing in the world'

In het indrukwekkende gebouw is tegenwoordig de vereniging Costa del Luna gevestigd, die is gelieerd aan de nabij gelegen jachthaven de Lunenburg. Het terras van de vereniging biedt een fraai uitzicht op de Neder-Rijn. Toch zijn de terrasbezoekers niet geïnteresseerd in het pittoreske vergezicht dat voor hen ligt. Zij komen voor de Riva-rally.

Hun aandacht gaat uit naar de auto’s die één voor één de parkeerplaats van de jachthaven oprijden. Of beter gezegd, naar de vaartuigen op de trailers die de auto’s met zich meetorsen: de elegante speedboten die de signatuur van meesterontwerper en botenbouwer Carlo Riva dragen.

The rich and famous

‘The most beautiful thing in the world,’ aldus Jeremy Clarkson’s bloemrijke omschrijving van de Riva waarmee hij in 2003 een tochtje maakte door Venetië. De Top Gear presentator is niet de enige celebrity die op slag verliefd werd op het gracieuze bootje. Vanaf de dag dat de eerste mahoniehouten meesterwerkjes van Carlo Riva het water in gleden, omarmden de rich and famous het merk. Brigitte Bardot kreeg er een cadeau van filmregisseur – en tijdelijk echtgenoot – Roger Vadim. Sophia Loren, Aristotle Onassis en Peter Sellers hadden er eveneens een in hun botenpark en in de wereldberoemde Nespresso-reclame vaart George Clooney zijn koffie tegemoet in – je raadt het al – een Riva.

Meteen verliefd

In Wijk bij Duurstede is er echter in de verste verte geen filmster te bekennen. De mannen en vrouwen die uit hun auto’s stappen en nauwlettend in de gaten houden hoe de medewerkers van de jachthaven hun geliefde schuitjes in het water takelen, zijn bovenal liefhebbers, of beter gezegd verliefd. Wanneer zij desgevraagd omschrijven waarom ze nu juist een Riva achter hun wagen hebben hangen, vallen de woorden “liefde op het eerste gezicht” dan ook keer op keer.

Hens Bagijn, die als voorzitter van de Riva Society Netherlands nauw betrokken is bij de organisatie van de op handen zijnde rally, is daarop geen uitzondering: ‘Ik weet het nog goed, 30 jaar geleden zag ik een Riva liggen tijdens de Gentse stadsfeesten. Een prachtige boot, ik was op slag betoverd. Ik heb me toen voorgenomen er ooit zelf een aan te schaffen. Uiteraard is dat makkelijker gezegd, dan gedaan. Er hangt namelijk nogal een prijskaartje aan dit soort boten, dus ik heb er hard en vooral lang voor moeten werken, maar uiteindelijk is het me gelukt. Zo zie je maar, de aanhouder wint.’

Magnificent piece of luxury

Ondertussen zijn alle aanwezige Riva’s het water in getakeld. Voordat de rally begint, wordt er nog even geluncht bij Costa del Luna, waar het personeel voor de gelegenheid de barbecue heeft aangestoken. Ryan, de enige buitenlander van het gezelschap, is speciaal voor de rally met zijn vrouw vanuit Noord-Ierland naar Nederland afgereisd. Wanneer hij uitlegt waarom hij zijn hart aan het Italiaanse botenmerk heeft verpand, blijkt wederom dat er sprake is van liefde op het eerste gezicht: ‘Ik ging vroeger altijd met mijn ouders op vakantie naar een meer in het westen van Ierland. Daar zag ik als achtjarig jongetje voor het eerst een Riva liggen. Ik weet het nog als de dag van gisteren I instantly fell in love with that magnificient piece of luxury.’

De Brit komt woorden te kort om zijn passie voor zijn jeugdliefde te beschrijven. Wanneer hem gevraagd wordt wat hij nu precies zo mooi vindt aan een Riva, verslikt hij zich welhaast in een kippenvleugel. ‘Kijk nou zelf. De lijnen van de boot, het glanzende mahoniehout, het lederen interieur, het dashboard. Wist je trouwens dat de motoren door Cadillac gemaakt zijn? Wacht maar totdat je het geluid hoort, dat is een lust voor het oor.’ De dolenthousiaste lofrede wordt abrupt onderbroken door de organisatie, die de deelnemers oproept zich naar hun boten te begeven. De rally gaat beginnen.

Armada van schoonheid

Wanneer de booteigenaren collectief hun motoren starten, blijkt dat Ryan geen woord te veel heeft gezegd. Een symfonie van ronkende cilinders vult de jachthaven. Zelfs de koeien aan de overkant lijken het geluid te appreciëren en wandelen nieuwsgierig naar de oever.

De route die voor de drie dagen durende rally is uitgestippeld, leidt naar het zuiden en westen van Nederland. Wanneer de laatste Riva de jachthaven verlaten heeft, kan de tocht beginnen. Helaas hebben de weifelende zonnestralen het onderspit moeten delven, maar de deelnemers laten zich daardoor niet kisten. Elf gashendels zetten de armada met beleid in beweging en de oude steenfabriek verdwijnt langzaam uit het zicht. Op naar de eerste bestemming: ’s-Hertogenbosch, waar het gezelschap zal worden ontvangen met koffie en – hoe kan het ook anders – een Bossche Bol. De eerste kilometers van de route doorklieven de bootjes nog enigszins behoedzaam het rivierwater, maar al snel komt de vaart erin. George Clooney liet zijn Nespresso tenslotte ook niet koud worden.

Schare liefhebbers

Dat ’s-Hertogenbosch, amper zes maanden na de afsluiting van het Jeroen Boschjaar, opnieuw een aantal meesterwerkjes mag verwelkomen, is niet ongemerkt voorbijgegaan in de provinciehoofdstad. Ruim een uur voordat de schoonheden arriveren, staat er al een groepje liefhebbers te wachten in

het haventje waar de Riva’s de nacht zullen doorbrengen. Wanneer de voorhoede van de rally in zicht komt, trekken de leden van het ontvangstcomité in een vloeiende beweging hun smartphones uit hun zakken. Dit moet worden vastgelegd voor het nageslacht, zo lijkt de algemene gedachte. Terwijl de boten één voor één hun plek aan de steiger vinden, fotograferen de toeschouwers er driftig op los. De deelnemers van de rally kunnen de aandacht wel waarderen. Sommige toeschouwers worden aan boord uitgenodigd om het interieur van dichtbij te bewonderen. ‘Wel even de schoenen uit,’ aldus de vriendelijke doch dwingende instructies. Het glanzende mahoniehouten dek en de kenmerkende turquoise-witte bekleding mogen onder geen beding bezoedeld worden. Hoewel de genodigden hun schoeisel netjes op de steiger achterlaten, houden de Riva-eigenaren de poetsdoek in de aanslag. Voor de zekerheid.

Passende weersomstandigheid

De volgende ochtend wordt al snel duidelijk dat de weergoden iets moois van plan zijn. Waar de zon een dag eerder nog moeite had door het wolkendek te breken, worden de deelnemers vandaag getrakteerd op een strakblauwe hemel en een zomerse temperaturen. De mediterrane omstandigheden komen het schouwspel in alle opzichten ten goede. Zonnebrillen gaan op, gezichten krijgen een beschermlaag en de passagiers transformeren de achterbanken van de boten in drijvende zonneterrassen. Ook de Riva’s zelf lijken te genieten. Alles wat gisteren blonk, blinkt vandaag net even wat meer. Het ene mahoniehouten dek glanst nog mooier dan de andere.

Miami Vice

Na een zonovergoten tocht van Oost- naar West Brabant vaart het gezelschap rond het middaguur de haven van Willemstad binnen. Dit keer staan er geen met smartphone zwaaiende belangstellenden op de kade, maar is er wel een dolenthousiaste havenmeester, die de deelnemers en hun boten met alle egards ontvangt. Na de lunch is het op deze tweede dag tijd voor het laatste deel van de tocht met als eindbestemming: de oude binnenhaven aan het Haringvliet in Rotterdam. Op de waterwegen die leiden naar de tweede stad van Nederland gelden ruimhartige snelheidsregels, dus terughoudendheid met de gashendels is ver te zoeken. Wat volgt is een tocht die het best te omschrijven is als een door Federico Fellini geregisseerde aflevering van Miami Vice. De plambomen moeten ze er zelf bijbedenken. 

De elegante Riva’s zetten op volle snelheid koers naar de monding van de Dordtse Kil, diepe sporen trekkend door het water van het Hollands Diep. Wederom trekt de mini-armada veel bekijks, zowel vanaf andere boten, als van mensen op de wal. De steden en dorpen die aan de route liggen, schieten in sneltreinvaart voorbij: Dordrecht, Ablasserdam, Kinderdijk en Krimpen aan den IJssel. Wanneer de Brienenoordbrug in zicht komt, weten de deelnemers dat het einde van de tocht nabij is. Nog even gas geven dan maar. Het Noordereiland wordt met een sierlijk genomen bocht aan de linkerzijde gepasseerd. De penningmeester van de Riva Society sjeest net iets te dicht langs een rivierboei. Het komt hem direct op een vermaning van de zojuist toegesnelde rivierpolitie te staan: ‘Wel effe normaal doen hè,’ aldus een agent in onvervalst Rotterdams. 

De Rolls-Royce van de waterwegen

De aankomst in de binnenhaven van Rotterdam is in veel opzichten een herhaling van zetten: veel bekijks vanaf de kade en een apetrotse havenmeester. Als de laatste Riva aan de steiger is bevestigd, gaan de koelboxen open. Flesjes rosé en witte wijn gaan van boot tot boot. De wil en het vermogen om er met z’n allen iets moois van te maken, loopt als een rode draad door het deelnemersveld. Een Riva-eigenaar is nu eenmaal een levensgenieter pur sang.

Terwijl de deelnemers de ervaringen van de dag uitwisselen, worden ze vanaf de kade gadegeslagen door een jonge vrouw. Het blijkt om een studente scheepsbouwkunde van de Hogeschool Rotterdam te gaan. Vanuit haar kamer zag ze de Riva’s de Rotterdamse binnenhaven invaren. Reden genoeg op direct te stoppen met waar ze mee bezig was en naar buiten te rennen, uiteraard gewapend met haar smartphone. Wanneer haar wordt gevraagd waarom een Riva nu zo speciaal is, krijgt ze een twinkeling in haar ogen: ‘De Riva is de Rolls-Royce van de waterwegen. Wat zou jij doen als er plotseling 11 Rolls-Royces in je achtertuin geparkeerd staan. Dit is echt fantastisch!’

Een passende laatste halte

De volgende ochtend verlaat het gezelschap om elf uur

de Maasstad. Schoonhoven is het laatste stadje dat de deelnemers aandoen, alvorens de Riva’s terugkeren naar Wijk bij Duurstede. Op een steenworpafstand van het haventje waar de boten neerstrijken, liggen de bekende goud- en zilversmederijen van Schoonhoven. Voortbordurend op

een eeuwenoude traditie worden daar dagelijks objecten vervaardigd die uitmunten in schoonheid, kwaliteit en ongeëvenaard vakmanschap. Al met al een passende laatste halte van de rally die ons waterland tijdelijk elf wonderschone Riva’s rijker maakte.