Carolijn Brouwer: van Olympische Spelen naar de Ocean Race

Carolijn Brouwer heeft drie keer de Olympische Spelen meegemaakt en drie keer deelgenomen aan de Ocean Race. Nu staat ze als coach langs het water. Nautique sprak met haar over oceaanracen en het belang van teamwork bij single-handed zeilen.

Eerste zeilervaring

Carolijn Brouwer, 50 jaar oud, ontdekte haar passie voor zeilen in Brazilië, waar haar vader als geoloog werkte. “In het begin vond ik zeilen best eng. Bij harde wind poetste ik mijn bootje op het land,” zegt ze. Toen ze dertien was en naar Nederland verhuisde, zag ze de kleurrijke Optimisten op de Braassem en besloot ze te beginnen. Een week later zat ze met een dikke jas en een muts in een Optimist. Dat was het begin van haar zeilcarrière.

Persoonlijke groei

Brouwer maakte de overstap van de Optimist naar de Laser Radial en bereikte in 1991 een hoogtepunt door goud te winnen op het jeugd-WK. Na haar afstuderen in 1998 won ze het WK en werd ze uitgeroepen tot Sailor of the Year. De focus op zeilen resulteerde in deelname aan de Olympische Spelen van Sydney. Ze vertelt hoe bijzonder het was om binnen te lopen in het stadion met overal Nederlandse vlaggen en oranje. De Olympische spelen halen voelde als het hoogst haalbare, maar het bracht daarom ook veel druk met zich mee.

Brouwer leerde tijdens haar Olympische campagnes het belang van balans tussen training en rust. “In het begin nam ik te weinig rust. Nu gebruiken we hartslagmeters om slaap en herstel te monitoren, iets wat destijds ondenkbaar was.” Ze benadrukt dat de zeilsport, net als andere sporten, is geëvolueerd naar een meer gebalanceerde benadering van training en herstel.

Drie uur slaap

Na haar Olympische avontuur stapte Brouwer over naar de Ocean Race, een uitdaging die haar diepgaand veranderde. Vooral de overgang van de kleine boten naar de Ocean Race was enorm. “Ik vond vooral het teamaspect heel erg leuk. Wat ik in mijn eentje in mijn bootje deed, deed ik nu met dertien andere meiden.” Oceaanracen bleek veel zwaarder dan Olympisch zeilen. “Als je drie uur aan een stuk slaapt heb je het al best wel goed gedaan.” Ook is er natuurlijk geen fysio, geen warm eten, geen warm bed. Tijdens de race ben je negen maanden op zee en aan het vechten tegen de elementen. “Het is een echte slijtageslag”, vertelt Brouwer.

Coach en mentor

Nu is Brouwer actief als coach voor een Australisch zeilteam. “Het afgelopen jaar ben ik 50 geworden en hoewel ik me fysiek en mentaal nog niet 50 voel is het nu een mooi moment om mijn ervaringen te delen met de jongere generatie”. Ze coacht de dames die strijden om een plek op de Olympische Spelen. “We hebben net een zeilster gekozen die Australië gaat vertegenwoordigen in Parijs. Helaas kan er maar één vertegenwoordiger per discipline per land mee. Ze zijn allemaal nog jong genoeg om het over vier jaar nog een keer te kunnen proberen. Ik probeer ze mee te geven dat zij ook enorm hebben bijgedragen aan degene die wel naar de Spelen gaat, want door elkaar te pushen en te steunen zie je dat het niveau van de hele groep enorm stijgt.”

Brouwer blijft ook zelf actief op het water. Ze is lid van de crew van het Nederlandse jacht Aragon en werkt richting deelname aan de Sydney to Hobart-race eind volgend jaar.

Benieuwd naar het hele artikel? Lees het in de zomer special van Nautique.