Vendée update: Vandaag finisht de winnaar

Een dag tot de finish

Er zijn er vijf, die binnen 24 uur van elkaar zullen aankomen. Maar het is nog steeds niet duidelijk of de eerste komt uit het drietal Dalin, Herrmann en Burton die de korte route namen langs Cap Finisterre, of van de twee: Ruyant en Bestaven, die langer doorvoeren naar het noorden om daar een harde westenwind op te pikken. De drie van de ‘korte route’ liggen wel op de eerste drie plaatsen en de twee ‘omvaarders’ zitten nog zo’n 200 en 240 nM achter nummer één Dalin. Ze varen wel wat harder dan de drie voorliggers, maar niet zo veel.

De mensen die Dalin goed kennen, geven aan dat hij de golf van Biskaje met de winden die er waaien ‘kent als zijn broekzak’. Niet voor niets zullen Burton en Herrmann zijn routekeuze gevolgd hebben.

En dan is er nog die ‘urenbonus’ van Herrmann (6 uur 15’) en Bestaven (10 uur 15’), die op de finishlijn moet worden afgerekend.

De ‘ETA’ van de eerste door de finish is aangegeven door de raceleiding: tussen 15 en 21 uur op woensdag 27 januari, vanmiddag dus.

Nieuws uit het peloton

Plastic soep: Meerdere deelnemers melden dat zij, vaak op grote afstanden van land door restanten van visnetten en plastic rommel voeren.

Nog eens Kaap Hoorn: Ari Huusela, de onverstoorbare Fin, vond de dagen voor en door Kaap Hoorn de zwaarste uit zijn zeilcarrière.

En de Pip Hare-sage

‘I have set up, hoisted and dropped offwind sails sometimes ten changes a day; dragging them into position, fumbling with small catches and levers in freezing conditions, taking ice cold water over my head as I hang off the bow to pull in a tackline, hauling against the halyard with all my bodyweight, being yanked off my feet by the spinnaker refusing to be tamed. I have staggered or crawled up and down the deck to the mast to put reefs in and out, crawled my way out along the boom to un-hook reefing lines, stood bent forwards over the coffee grinder, arms pumping for what amounts to hours, eased sheets out only to pull them in minutes later, top wound furling lines on sails that seem to go on forever and ever. I have dragged heavy wet sails from one end of the boat to the other, lifting them out of the hatch at the front and over every obstacle that may catch them on the deck. I have crawled in and out of tiny, dark, damp spaces in temperatures over 35 degrees, slick with sweat while trying to do up bolts or thread a line in a corner I can only reach with one hand. I have slept on the floor for sometimes only minutes at a time, eaten from pouches and bags, some meals only a mouthful managed before I am needed on deck again. I have been shivering with cold, exhausted with heat and yet still when the boat calls, my body will jump into action.’

Waarschijnlijk wijkt dit dramatische verhaal van Pip niet af van de ervaringen van de overige deelnemers. Maar zij is de enige die het zo feitelijk vertelt en dat maakt het waard om hier nog eens weer te geven. Dit is ook wat haar zo waardevol maakt voor het bedrijf Medallia als ‘uithangbord’. Zij vertelt een dramatisch verhaal maar ziet toch kans er een positieve lading aan te geven waardoor die heroïsche uitstraling rond haar persoon (en wellicht ook een beetje rond Medallia) ontstaat.